Na wystawie prezentowane są prace dziewięciu irańskich malarek należących do grupy Dena. Ich obrazy, o zróżnicowanej tematyce i stylu, mają jednak wiele cech wspólnych.

Artystki świadomie czerpią z dziedzictwa dawnej sztuki perskiej, wybierając różnorodne elementy tej kultury i przenosząc je do własnych obrazów. Na niektórych odnajdujemy motywy ikonograficzne nawiązujące do okresu panowania przedislamskich dynastii, znana ze starożytnych ruin Persepolis. Na innych pojawiają się elementy ozdobnej kaligrafii, szeroko rozpowszechnionej w świecie muzułmańskim, tu jednak ujęte w nowoczesne układy kompozycyjne. Część prac odwołuje się do miniatur z XVI-XVII w., z czasu panowania dynastii Safawidów uważanego za najwspanialszy okres rozwoju perskiego malarstwa. W tym wypadku postaci z miniaturowych, precyzyjnie dopracowanych przedstawień z zdobiące niewielkie księgi zostały przeniesione do nowoczesnych kompozycji o dużym formacie. Obok tego pojawiają się obrazy o współczesnym charakterze: pejzaże sprowadzone do wielobarwnych płaszczyzn, portrety o uproszczonych formach i zgeometryzowanych układach, albo kompozycje abstrakcyjne. jednocześnie wszystkie prace wykazują delikatność i subtelność, charakterystyczne dla irańskiej twórczości kobiecej. Cechy te przejawiają się zarówno w ujęciu tematu, jak i doborze środków artystycznych.

Artystki z grupy Dena odważnie i wytrwale zdobywają publiczność nie tylko w Iranie, ale i na świecie o czym świadczą liczne wystawy m.in.: we Włoszech, Hiszpanii, Szwajcarii, Holandii, Belgii, Francji, Niemczech oraz Chinach. W Polsce sztuka irańska jest niestety jeszcze zbyt rzadko prezentowana, a z pewnością ta bogata kultura zasługuje na lepsze, dokładniejsze jej poznanie. Tym bardziej cieszę się, że dzięki współpracy z krakowską Galerią Persja, także Muzeum Azji i Pacyfiku będzie mogło reprezentować prace irańskich artystek w Warszawie.

Andrzej Wawrzyniak